جوری زندگی کنیم که خدا لایکمان کند!

جوری زندگی کنیم که خدا لایک­مان کند!

این روزها اغلب مردم و به خصوص نسل جوان در دنیای مجازی به دنبال لایک و فالووِر بیشتر هستند. اینکه اشخاص تا چه حد باید برای فضای مجازی وقت بگذارند و این لایک ها چقدر برایشان مفید یا مضر است را به زمان دیگری موکول می کنم.

این که انسان ها دوست دارند توسط دیگران تشویق و تمجید شوند یک نیاز فطری است؛ لایک کردن مردم زیباست، اما لایک کردن خداوند زیباتر است. وقتی همیشه سپاسگزار خداوند هستیم و برای شاد زیستن دنبال بهانه نمی گردیم، بدانیم که خدا ما را لایک کرده است. وقتی به خاطرِ ملامتِ افراد نادان به هم نمی ریزیم و زود آشفته نمی شویم، وقتی در زندگی تکیه گاه دیگران هستیم، وقتی هنگام سفر به زیبایی های جاده و مناظر طبیعی می نگریم تا اینکه هِی غُر بزنیم چرا جاده پیچ و خم دارد، وقتی کتاب خوبی می خوانیم و بر آگاهیمان می افزاییم، وقتی موسیقی دلنشینی گوش می دهیم، وقتی از دیدار یک دوست قدیمی مشعوف می شویم و... بدانیم که خداوند دست روی شانه هایمان گذاشته و ما را لایک کرده است.

اگر باور داشته باشیم دست خداوند همیشه برای کمک به مخلوقاتش دراز است و او هیچگاه بنده اش را رها نمی کند، با بهانه و بی بهانه خودمان را در بغل او رها خواهیم کرد. اگر به این باور برسیم که خدا از رگ کردن به ما نزدیک تر است و در گرفتاری ها، بیماری ها و بی پولی ها رهایمان نمی کند، تحمل سختی ها برایمان آسان خواهد شد. معمولاً خوشی هایی که خدا به بندگانش هدیه می دهد همراه با سختی هاست. اگر سنگ های بزرگ و کوچک در مسیر حرکت رودخانه قرار نگیرد، هرگز صدای زیبای موسیقی آب به وجود نمی آید. سختی هایی که در زندگی گریبان ما را می گیرد پیش زمینۀ شادیها و اتفاقات خوب است. تا بیماری و رنج و مشقت سراغ ما نیاید قدر عافیت و شادی را نمی دانیم. اگر پزشک جراح با تیغ شکم بیمارش را سفره نکند و آن غدۀ سرطانی را خارج نکند بیمار رنگ بهبودی نخواهد دید.

نوع نگاه ما به دنیا و آدم هایش می تواند در همین دنیا برای ما بهشت یا دوزخ کوچکی به وجود بیاورد. کسانی که تلاش می کنند مردم را شاد کنند، آرامش را هم برای خود به ارمغان می آورند. یادمان باشد«چشم های زیبابین دنبال عیب های دیگران نمی گردند.» کسانی که در صدد هستند عیوب دیگران را ببینند، ناخواسته آن عیب­ها را به ذهن خود منتقل می­کنند. ذهنی که با عیب های دیگران درگیر شود آرامش خود را از دست می دهد و دچار آشفتگی و تلاطم می شود.

گرت عیب‌جویی بود در سرشت

نبینی ز طاووس جز پای زشت

اگر مثبت اندیش باشیم، اگر با خودمان و با دیگران رو راست باشیم، اگر به موقع حرف بزنیم و به موقع سکوت کنیم، اگر متواضع و فروتن باشیم، اگر بخشنده و مهربان باشیم، اگر عادت کنیم کینۀ کسی را به دل نگیریم، اگر اشتباهاتمان را بپذیریم و شکست هایمان را گردن بگیریم، بدانیم که خدا ما را لایک کرده است.