آرام باشیم!

مطلب آرام نیلوبلاگ مطلب باشیم نیلوبلاگ، سفر ما با یكدیگر بسیار كوتاه است!

فرض کنید در مسیری کوتاه درون شهری، روی صندلی عقب یک تاکسی کنار فرد دیگری سوار می شوید. هنوز تاکسی حرکت نکرده که شخص دیگری با وسایل زیادی که دارد، بی ملاحظه و طلب کارانه، سوار می شود و احیاناً با یکی از وسایلش آسیبی هم به شما می رساند. این شخص با بی نظمی اش حق شهروندی شما را سلب کرده است. عکس العمل شما می تواند متفاوت باشد. یکی اینکه با او درگیری لفظی پیدا کنید و احیاناً کار به کتک کاری بیانجامد. دوم اینکه اغماض کنید، لبخندی بزنید و با خود بگویید «چکارش داری بنده خدا رو. ممکنه به خاطر یک قضیه ای ناراحت باشه، اینجور بی ملاحظه سوار شده. لزومی نداره عصبانی بشم! سفر ما دو نفر با هم بسیار کوتاهه، من که قراره در ایستگاه بعدی پیاده بشم.»

دنیایی که من و شما در آن زندگی می کنیم نیز به مثابه یک سفر کوتاه است. عمر دارد به سرعت می گذرد. لزومی ندارد به خاطر مسائل پیش پا افتاده با یکدیگر بحث و جدل کنیم!

چند روز پیش شماره تلفن یک نفر را می خواستم. وقتی به برادرش زنگ زدم، شمارۀ او را به من داد و حرف عجیبی زد! می دانید چه گفت؟ گفت: «به برادرم نگو شماره رو از من گرفتی. ما چند ساله به خاطر اختلافی که بر سر موضوعی پیش اومد با هم قهریم!»

آیا دنیا ارزش این را دارد که دو برادر چند سال با هم قهر باشند؟! اگر بیشتر به این موضوع فکر می کردیم که هر کدام از ما فقط یک بار متولد می شویم و دیر یا زود باید از این دنیا برویم، از کنار اختلافات مالی دنیوی راحت تر می گذشتیم. قطعاً صلح و صفای دو برادر و شاد زیستن آنها کنار یکدیگر به کل دنیا می ارزد. ما باید مرتب به خودمان یادآوری کنیم که فرصت کوتاه است. بحث و جدل های تمام ناشدنی، پرخاشگری های بی مورد، ناراضی بودن و نبخشیدن همدیگر و... فقط سبب اتلاف وقت و انرژی انسان­ها می شود.

شایسته است مرتب به خودمان متذکر شویم که مدت سفر بسیار کوتاه است. صواب است به خود بباورانیم بهترین میراثی که هر کدام از ما در این دنیای فانی از خود بر جای می گذاریم، «صداقت» است. بهتر است در این سفر کوتاه قدر یکدیگر را بدانیم، به همنوع خود عشق بورزیم و کینۀ هیچکس را به دل نگیریم. حسادت و تنفر از دیگران در وهلۀ اول ذهن خود ما را درگیر و آلوده می کند. به قول سهراب سپهری «چشم ها را باید شست. جور دیگر باید دید.» حواسمان باشد که چشم های ما پنجره های روح ما هستند. گاهی به کار بردن یک واژۀ نادرست در مورد رفیقمان، دوستی چند ساله را بر باد می دهد.

سزاوار است در این مسافرت کوتاهِ دنیایی عاقلانه، آرام و بااطمینان برانیم. تجربه ثابت کرده اشخاص عجول نهایتاً سقوط می کنند. سکوت، در برابر پرخاشگری افراد متوقع،  بهترین راهکار است. فقط استدلال، درایت و عقل می تواند آتش سوزان احساسات را خاموش کند.

معمولاً افراد کم حرف در زندگی موفق تر عمل می کنند. بدانیم جملاتی را که بر زبان جاری می کنیم قابلیت بازگشت ندارند. بهتر است جوری با اطرافیان خود رفتار کنیم که بعد نخواهیم بگوییم: «ببخشید شوخی کردم!»

بیایید این جملۀ طلایی را تا آخر عمر آویزۀ گوش خود کنیم که: «مدت سفر ما با یكدیگر بسیار كوتاه است.»